Stonehenge geschiedenis | Ontdek de mysteries achter het monument

Duizenden jaren voordat er stenen verschenen, plaatsten vroege jager-verzamelaars grote houten palen op de plek. Deze oude paalgaten laten zien dat het landschap van Stonehenge al gemarkeerd was als betekenisvol, mogelijk voor rituelen, territorium of seizoensgebonden verzamelpunten.

Het eerste echte bouwwerk in Stonehenge was een enorme aarden henge, in de vorm van een cirkelvormige greppel met een binnenbank. Hoewel er nog geen stenen stonden, diende deze neolithische omheining waarschijnlijk ceremoniële en seizoensgebonden functies, geworteld in zowel het gemeenschapsleven als het ritueel.

Bluestones werden aangevoerd vanuit de Preseli Hills in Wales, meer dan 200 kilometer verderop, en op de locatie gerangschikt. Tegelijkertijd werd Stonehenge een grote crematiebegraafplaats, wat duidt op een diepe religieuze of voorouderlijke betekenis die verder gaat dan alleen de architectuur van het monument.

Bouwers haalden enorme sarsenstenen uit de Marlborough Downs en rangschikten ze in de iconische hoefijzer- en cirkelformaties. Deze zorgvuldig gevormde stenen staan op één lijn met de midzomer zonsopgang en veranderen Stonehenge in een ruimte van precisie, symboliek en gedeelde spirituele betekenis.

De laatste bouwfase voegde twee ringen van mysterieuze kuilen toe die bekend staan als de Y en Z gaten. Hoewel het precieze doel onbekend is, wijzen deze kenmerken op ceremoniële rollen in ontwikkeling, vlak voordat het monument in verval raakte en in stilte verviel.

Eeuwen na het oorspronkelijke gebruik werd Stonehenge verweven in de Britse legende. Schrijvers stelden zich voor dat Merlijn de stenen bij toverslag verplaatste en het monument in verband bracht met oude koningen en reuzen. Deze middeleeuwse mythen hielpen Stonehenge in het cultureel geheugen en de folklore te bewaren.

Antiquair John Aubrey onderzocht Stonehenge en stelde voor dat het een Druïdentempel was. Hoewel zijn ideeën niet klopten, markeerde zijn documentatie het begin van de archeologische nieuwsgierigheid, waardoor toekomstige generaties werden aangemoedigd om de vindplaats steeds zorgvuldiger te bestuderen en te beschermen.

Stonehenge en het omringende landschap werden benoemd tot Unesco-Werelderfgoed. Deze status beschermde de omgeving, moedigde voortdurend onderzoek aan en erkende officieel de waarde van het gebied als een van de belangrijkste prehistorische cultuurlandschappen ter wereld.

Stonehenge blijft een plaats van verwondering en verbondenheid. Het wordt beheerd door English Heritage en verwelkomt archeologen, geschiedenisliefhebbers en spirituele gemeenschappen. De zonnewendevieringen gaan door, terwijl nieuwe onderzoeksprojecten diepere lagen blootleggen van het verleden dat onder de grond verborgen ligt.